Joanna Iskra- ZRĘCZNIE WYKONANE

Witam serdecznie Joasiu. Jest mi niezmiernie miło, że zgodziłaś się na wywiad. Przejrzałam Twoją twórczość artystyczną i muszę przyznać, że jest niesamowicie innowacyjna i pomysłowa. Promujesz przez nią polską kulturę na świecie i wszystko to, co zostało w Polsce wykonane czyli tzw. made in Poland – ręcznie robione. Gratuluję talentu. Cieszę się, że mogę Cię gościć na łamach magazynu DESIGNER Stockholm. 

J.I. Serdecznie dziękuję za miłe słowa. Ale to ja jestem Tobie Halinko ogromnie wdzięczna, że mogę zaprezentować moje rękodzieło na tak szeroką skalę. Magazyn DESIGNER Stocholm, który tworzysz, dociera przecież do wielkiego Świata ! To jest jak marzenie, które się właśnie ziszcza.  Mogę o sobie powiedzieć, że teraz czuję się jak ktoś, kto dotychczas tworzył „do szuflady” i nagle na jego drodze staje Artysta, który nie tylko otwiera szufladę, ale to co w niej znajduje nazywa „innowacyjnym  i pomysłowym”. To ogromne wyróżnienie – bardzo Ci Halinko dziękuję.                                                   

Myślę, że nasze spotkanie, nie jest przypadkowe, bo w naszym życiu nie ma przypadków. Wierzę, że Opatrzność w odpowiednim czasie otwiera przed nami nowe drzwi, stawia na naszej drodze Ludzi, którzy wyciągają pomocna dłoń i dodają odwagi. Więc, skoro nadszedł czas, szuflada została otwarta, to wyjmę z niej kilka moich prac i pokażę Światu, a co z tego wyniknie, życie pokaże. Jestem gotowa na nowe wyzwania ! A gdyby ktoś chciał zajrzeć do mojej „szuflady” i obejrzeć więcej moich prac to zapraszam na mój profil na Facebooku Joanna Iskra ZRĘCZNIE WYKONANE ( https://www.facebook.com/joanna.iskra.3705/ ) .

Prezentuję na nim moje rękodzieło, które powstawało przez lata z zastosowaniem różnych technik.       

H.R. Kiedy pierwszy raz poczułaś chęć do tworzenia swoich dzieł? 

J.I. Rękodzieło to moje hobby od dzieciństwa. Nie nazywam moich prac dziełami, ponieważ nie czuję się artystą, czuję się rękodzielnikiem. Już samo poznawanie nowych technik rękodzielniczych, projektowanie, dobór kolorów i materiałów do tworzenia prac, wszystko to sprawia mi ogromną radość. A kiedy efekt końcowy spodoba się ludziom, to radość jest podwójna.    

Nazwałam moją markę, którą małymi krokami staram się promować „zręcznie wykonane”, ponieważ bardzo chciałabym, żeby moje prace promowały nie tylko kraj, w którym tworzę – Polskę, ale także były dowodem na to, że w ich tworzenie wkładam całe moje serce, całą moją dokładność, staranność i zręczność wykonania. Chciałabym, żeby moje rękodzieło było nie tylko : handmade, polishhandmade, ale polishdeftlyhandmade – jeśli takie angielskie tłumaczenie lepiej odzwierciedli przekaz jaki mają nieść moje wyroby. 

Natomiast logo mojej marki (autorski projekt) także coś ukrywa, ale jeśli nie widać tego na pierwszy rzut oka, to wytłumaczę – ukrywa moje inicjały (śmiech). Chyba się zbytnio zaszyfrowałam … (śmiech)   

H.R. Jak wyglądało Twoje dzieciństwo, kto lub jakie przeżycia życiowe zaszczepiły   w Tobie artystycznego ducha ? 

J.I. Zdolności manualne chyba odziedziczyłam. Zamiłowanie do rękodzieła pojawiło się  w moim życiu bardzo wcześnie i stało się moim hobby na długie lata. Nigdy nie uczestniczyłam w żadnych profesjonalnych lekcjach. Jak teraz spojrzę wstecz, to wszystko zaczęło się, kiedy byłam w Szkole Podstawowej. Pierwszych ściegów na drutach nauczyła mnie moja Mama, która w latach 70-80-tych poprzedniego stulecia, na które przypadło moje dzieciństwo i bardzo wczesna młodość, samodzielnie szyła dla nas ubrania  i robiła na drutach piękne swetry. Takie były wtedy czasy, niewiele można było kupić, więc liczyła się zaradność. A moja Mama to bardzo zaradna osoba i także samouk.

Pamiętam, dzień, w którym Mama pokazała mi podstawowe tajniki dziewiarskie – oczko prawe, oczko lewe ( kto choć raz próbował zrobić choćby szalik na drutach, ten wie o czym mówię ). Miałam wówczas około 12 lat i nie zapomnę jak mnie to zafascynowało. Może to wyda się dziwne, ale pamiętam, że obudziłam się w nocy i nie mogłam doczekać się dnia, żeby znów wziąć w ręce druty i poćwiczyć. Dzierganie na drutach tak mnie wciągnęło, że  w wieku 13 lat ( w 7 klasie) zrobiłam swój pierwszy w życiu sweter. !   Pamiętam go do dziś, nosiłam go z dumą, był błękitny z białym, wrobionym, trójkątnym karczkiem,  a wykonałam go z włóczki Anitex, którą oczywiście „zdobyła” moja Mama ( w tych czasach wszystko się  w Polsce „zdobywało”…). Ten sweter to chyba był początek mojego zafascynowania rękodziełem . Przez lata powstawały kolejne, nauczyłam się odczytywać schematy wzorów dziewiarskich, dołączane do czasopism, a to dopiero była łamigłówka !   Mama zawsze perfekcyjnie podchodziła do swoich prac i tego nauczyła także mnie    i moją siostrę.  Sweter nawet na lewej stronie musiał być odpowiednio wykończony ( żadna niteczka nie mogła wystawać, choć na lewej stronie nikt przecież tego nie widział ! ) Ale moja Mama widziała i musiało być perfekcyjnie !  To nauczyło mnie dokładności i staranności, która do dziś jest moją dewizą przy tworzeniu kolejnych zręcznie wykonanych prac.  

W kolejnych latach zaczęłam zgłębiać tajniki innych technik rękodzielniczych, takich jak szydełkowanie. Zaczęło się od serwetek, bieżników, obrusów, a potem powstawały etui na komórkę, podkładki pod talerze, etui na sztućce, dywany i torebki wykonane z grubego bawełnianego sznurka. 

Od zawsze marzyłam, żeby nauczyć się technik rękodzielniczych, które były dawniej popularne, a dzisiaj już zapomniane. Tak natrafiłam na koronki artystyczne  popularne na dworach szlacheckich w Europie w XVII-XVIII wieku. Koronka artystyczna stała się moją kolejną fascynacją. Kiedy zgłębiłam jej tajniki, zaczęła się moja przygoda z tworzeniem misternej biżuterii, do której tworzenia dobieram odpowiedni gatunek cienkich nici. Tworzę z nich koronkowe kolczyki, kolie, bransoletki, ale mogą być to także efektowne dodatki do ozdoby zarówno codziennego stroju, jak i  sukien ślubnych, czy wieczorowych kreacji. Moje prace koronkowe trafiły na wystawę RĘKODZIEŁA organizowaną przez Miejską  Bibliotekę w Obornikach Śląskich. 

 Na kilka lat pochłonęła mnie technika orgiami.  Byłam nią zafascynowana ! Samodzielnie nauczyłam się odczytywać schematy, a nie jest to łatwe. Powstawały kolejno kwiaty, potem całe bukiety ( tak zwane ORIBANY, czyli ikebany z origami ), bombki, lalki, tukany i łabędzie w technice orgiami modułowego, palmy wielkanocne, kurczaki i zajączki do wielkanocnego koszyczka prezentowane na kiermaszach, żonkile, które wykonywałam na charytatywną akcję Pola Nadziei organizowaną przez Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci. Moja przygoda z origami zakończyła się wystawą w Obornickim Ośrodku Kultury, gdzie mogłam moje prace zaprezentować szerszej grupie odbiorców.  

Stworzyłam także kilka prac w technice kansashi – były to ozdoby do włosów  i lampka nocna, ale ta technika nie pozostała ze mną zbyt długo, może jeszcze kiedyś do niej wrócę. Kwiat, który mam na zdjęciu profilowym wpięty we włosy, to właśnie jedna z moich prac w tej technice.  

Bardzo lubię  technikę makramy, popularną w latach 70-tych XX wieku. W tej technice stworzyłam już zasłonę na okno, lampę, HAWAJKI, czyli lampiony ze słoików i butelki w makramowych koszulkach (recycling art), sowy, kwiaty, rozety do ozdoby ścian w pokojach, zawieszki ( breloki ). To bardzo inspirująca technika, myślę że będę ją nadal rozwijać i stosować do kolejnych prac. 

H.R. Jesteś rękodzielnikiem kiedy zaczęła się Twoją przygoda ze sztuką ? 

J.I. Po maturze ukończyłam kierunek wychowanie plastyczne w Studium Nauczycielskim we Wrocławiu. To tam na zajęciach z malarstwa, rysunku, kompozycji, rzeźby, historii sztuki zaczęła się moja przygoda ze sztuką. Nie mam wyższego wykształcenia artystycznego, dlatego sama siebie nie nazywam artystą, bardziej czuję się rękodzielnikiem. Nie pracowałam jednak w szkole jako nauczyciel plastyki, ale wiedza jaką zdobyłam pomaga w rozwoju mojego artystycznego hobby.

Moja kariera zawodowa nie potoczyła się artystycznymi torami. Mam wyższe wykształcenie, ale techniczne. Zdobyłam tytuł mgr inż. kończąc kierunek Technologia Żywności i Żywienie Człowieka na Akademii Rolniczej we Wrocławiu (dziś to Uniwersytet Przyrodniczy). Po studiach 14 lat pracowałam w przemyśle cukierniczym na stanowisku Kierownika Działu Technologii i Odbioru Jakościowego. Ale przygoda z przemysłem to już zakończony rozdział w moim życiu. Obecnie od 11 lat pracuję  w szkole ucząc przedmiotów zawodowych na kierunku technik hotelarstwa. Żeby się przekwalifikować i zmienić zawód ukończyłam podyplomowe studia „Nauczyciel przedmiotów zawodowych w zakresie kierunków technik hotelarstwa i gastronomii” na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu.  Zatoczyłam więc koło, wracając do zawodu nauczyciela.      

Jednak moja dusza artystyczna, bez względu na to w jakim zawodzie pracuję, cały czas domagała się rozwoju. Dlatego nieprzerwanie, samodzielnie zgłębiałam tajniki kolejnych technik rękodzielniczych i tworzyłam nowe prace. 

H.R. Gdzie i pod jakąś marką można znaleźć Twoje artystyczne wyroby ? 

J.I. Zdjęcia moich prac wykonanych w różnych technikach rękodzielniczych można znaleźć na moim profilu na Facebooku – Joanna Iskra ZRĘCZNIE WYKONANE (https://www.facebook.com/joanna.iskra.3705/  Zapraszam do obejrzenia, a jeśli kogoś zainspiruje moja twórczość, zapraszam do kontaktu.   

H.R Czy jesteś otwarta na współpracę z innymi lub z kim ty chciałabyś współpracować w przyszłości? 

J.I. W głowie mam wiele pomysłów, które chciałabym zrealizować. Jeśli jakiś artysta zechciałby zrealizować ze mną wspólnie nowy pomysł, byłoby mi miło. Obecnie jestem na etapie łączenia kilku poznanych technik w jednym projekcie, co otwiera kolejne, fascynujące dla mnie możliwości. Mój pierwszy autorski projekt torby na laptop z ozdobną koronkową rozetą, połączył technikę szydełkową i zmodyfikowaną przeze mnie koronkę artystyczną. Przez zastosowanie specjalnie do tego celu przygotowanego narzędzia, tworzę nowoczesną wersję koronki artystycznej (nazwałam ją koronka artystyczna ARTISAN ☺ ). Moja koronka ARTISAN nie jest już tak zwiewna jak powstające w XVII-XVIII koronki. Dzięki wprowadzeniu innego materiału do jej wytworzenia, powstaje grubsza, elegancka, nowoczesna koronka, która staje się wręcz podobna do płaskorzeźby. 

Koronka artystyczna ARTISAN doskonale wpisuje się w modę na koronkowe ozdoby do wystroju wnętrz. Zaczęłam z niej tworzyć ozdoby do dekoracji mebli, koronkowe ozdoby na ścianę, a nawet dywany. A może koronka ARTISAN się spodoba i zyska uznanie wśród projektantów wnętrz ? Myślę, że to ciekawy, nowatorski pomysł, który będę rozwijać. Zapraszam na mój profil, z pewnością już wkrótce powstaną nowe prace.   

J.I. A teraz Halinko moja niespodzianka dla Ciebie ☺. Po naszej pierwszej rozmowie, kiedy zaproponowałaś mi wywiad w magazynie DESIGNER Stockholm byłam pod tak ogromnym wrażeniem, że zaprojektowałam i wykonałam nową wersję torby na laptop. Tym razem połączyłam w niej technikę szydełkową i makramę. Oczywiście nie mogło obejść się bez ROŻY ☺  Mam nadzieję, że się Tobie spodoba taka foklowa wersja torby dla businesswomen o artystycznej Duszy. Dedykuję ją Tobie                 z podziękowaniem za okazaną sympatię i otwarcie mojej „szuflady” (śmiech).

H.R. Jakie są Twoje plany na przyszłość? 

J.I. Jakie są moje plany…? Hmm Chyba jak się przeżyje pół wieku, to zaczyna się inaczej postrzegać świat, a ja właśnie niedawno przeszłam, na tę podobno ciekawszą połowę setki (śmiech). A propos – „Chcesz rozśmieszyć Pana Boga powiedz Mu o swoich planach„ (śmiech).  Ja teraz już nie planuję, zdaję się na Opatrzność i czuję, że jeśli moja artystyczna droga ma się rozwinąć, to tak się stanie. Wierzę, że Pan Bóg ma dla mnie najlepszy plan, więc całkowicie się zdaję na Jego prowadzenie, a On potrafi miło zaskoczyć, już kilka razy się o tym przekonałam. Po prostu jestem otwarta na ludzi, na pomysły, współpracę, może jakieś wspólne projekty, życie pokaże. Kocham tworzyć, głowę mam cały czas pełną pomysłów, oczywiście marzy mi się jakiś spektakularny projekt, ale nawet gdyby miało to pozostać tylko w moich marzeniach, to też dobrze. Jest jeszcze mnóstwo technik rękodzielniczych, których nie poznałam, wiec nie będę się nudzić (śmiech)  

H.R. Jesteś wspaniałą osobą, bardzo skromną. Podarowałaś 500 zawieszek, powiedz nam coś więcej na ten temat, na jaki cel przeznaczyłaś te dzieła? 

J.I. W czasie izolacji spowodowanym pandemią, gdy więcej czasu spędzaliśmy   w domu, natrafiłam w Internecie na grupy, które prowadzą licytacje charytatywne dla chorych dzieci  i osób dorosłych. To niesamowite, że tysiące ludzi w ten sposób pomaga, działając wspólnie potrafią zebrać po kilka milionów złotych na leczenie jednego dziecka ! Najpierw przekazywałam moje prace rękodzielnicze koleżance, która zajmowała się wystawianiem ich na licytacje, z czasem pomyślałam, że warto byłoby wykonywać coś, co będzie kolorowe, lekkie, praktyczne, ciekawe jako prezent i łatwe do wysyłki. Tak powstały zawieszki do kluczy (breloki) – SERDUSZKA JEDNOKOLOROWE, które wykonuję obecnie w technice makramy w 15 różnych kolorach. Wystawiam je na różnych licytacjach charytatywnych od stycznia 2021  w akcji, którą nazwałam SERCE ZA SERCE. Efekt przerósł moje oczekiwania !   W ciągu roku już ponad 500 sztuk znalazło odbiorców, a zebrane pieniądze pomogły ponad 30 osobom, głównie chorym dzieciom. Bardzo się cieszę, że mogłam dołączyć do wolontariuszy, że SERDUSZKA się podobają i w ten sposób i ja mogę wspierać potrzebujących. Wszystkich namawiam do takiej działalności charytatywnej, czasem wystarczy choćby udostępniać posty, można wystawiać na aukcje rozmaite przedmioty, można kupić coś oryginalnego i pomóc zebrać pieniądze na leczenie dziecka. To według mnie bardzo pozytywna strona mediów społecznościowych ! 

H.R. Czym dla Ciebie jest patriotyzm ? Stworzyłaś także zawieszki w barwach polskiej flagi. 

J.I. Urodziłam się w Polsce, całe moje dotychczasowe życie mieszkam   w miejscowości Oborniki Śląskie niedaleko Wrocławia. To jest moje małe miejsce na  Ziemi. Tutaj żyję, pracuję tworzę moje rękodzieło i mam nadzieję, że tak pozostanie. Pewnie inaczej odczuwa się patriotyzm będąc z dala od ojczyzny, a inaczej mieszkając w kraju, ale myślę, że wszyscy Polacy, bez względu na miejsce zamieszkania mają patriotyzm w genach. Myślę, że sprawcą tego odczucia jest „Słowiańska Dusza”, z którą się urodziliśmy  i Rodzina, która nas tak wychowała.  

Patriotyzm widoczny jest także w moich pracach. Mój najnowszy autorski projekt, który zaczęłam promować wśród Polonii, to kotylion – SERDUSZKO PATRIOTYCZNE. Barwy polskiej flagi, kształt serca i staranność jaką wkładam w ich tworzenie wpisują się w misję mojej marki „zręcznie wykonane”. Serduszko patriotyczne może pełnić także funkcję zawieszki, breloka, który dyskretnie podkreśli narodowość polską.  Myślę, że mógłby stać się zawieszką np. do prac innych polskich twórców, ozdobą, która podkreśliła by rękodzielniczy charakter i pochodzenie ich wyrobu.  Serduszka Patriotyczne wykonuję w technice makramy z materiału wysokiej jakości – bawełna. ( wymiary serduszka: średnica ok. 5 cm, długość razem  z frędzlem ok. 15 cm). To nowość, alternatywa dla papierowych kotylionów, które powstają masowo             i są nietrwałe. Serduszka znalazły już odbiorców wśród dyrektorów polonijnych szkół w Wielkiej Brytanii. Mogą służyć jako kotylion na obchody świąt patriotycznych lub stać się prezentem na uroczystość Pasowania na Ucznia. Zyskują uznanie, ponieważ są trwałe, estetycznie wykonane, wielokrotnego użytku, można je nawet wyprać  w razie potrzeby. Moim cichym marzeniem jest, aby stały się patriotycznym gadżetem łączącym Polonię na całym Świecie. Bo jak marzyć, to z rozmachem (śmiech). 

 H.R Twoje życiowe motto?  

J.I Moje życiowe motto wynika z mojej wiary. Słyszałam ostatnio, że podobno ludzie dzielą się na tych, którzy powiesili już w swoim domu obraz Jezusa Miłosiernego i na tych, którzy jeszcze tego nie zrobili (chyba to ksiądz Piotr Pawlukiewicz powiedział). Ja należę do tej pierwszej grupy ludzi, a moje motto, to napis umieszczony pod tym obrazem – JEZU UFAM TOBIE. Może dla niektórych osób to zabrzmi dziwnie,  a może są z drugiej grupy ? Osobiście bardzo mi się spodobał taki podział ludzi, brzmi bardzo optymistycznie.  

H. R. Serdecznie dziękuję za rozmowę Joasiu. Życzę Ci z całego serca wszystkiego dobrego. 

J. I. Ja też Tobie Halinko życzę wszystkiego dobrego i bardzo dziękuję za wywiad. Wspaniale się z Tobą rozmawia, jesteś bardzo ciepłą i otwartą osobą, jest mi niezmiernie miło, że Cię poznałam. Ściskam cię mocno i życzę Do Siego 2022 Roku.    

12.01.2022 Stockholm