Naturalne miejsce zamieszkania- Rafał Stachyra

Rafał Stachyra- geograf, badacz, podróżnik, przyrodnik, pedagog, instruktor sportu, masażysta, epiterapeuta. Jest autorem prac naukowych oraz prelegentem: konferencji, kongresów, festiwali oraz wywiadów związanych z tematyką Natury. Obecnie angażuje się w działalność popularyzatorską.

Przeprowadził wiele badań związanych z naukami przyrodniczymi m.in:

Świadomości ekologicznej za pomocą kwestionariusza ankietowego w którym wzięło udział 5000 Polaków (w latach 2021-2022)
Optymalnej lokalizacji do zamieszkania na terenie Polski. Analizie podlegały czynniki: przyrodnicze oraz antropogeniczne wpływające na człowieka. Opracowano zostało prawie 500 map obejmujących cały kraj.
Obserwacje terenowe polskich ekologicznych siedlisk podczas których odwiedzonych zostało ponad 200 miejsc w którym ludzie żyli w zgodzie z naturą
Wyliczenia statystyczne w których uwzględniając najważniejsze parametry oszacowane zostały parametry modelowych siedlisk
Stworzenie optymalnych modeli przestrzennych wykonanych w postaci wizualizacji 3D

Streszczenie: Głównym celem artykułu jest przedstawienie teoretycznego modelu naturalnej korzystnej dla człowieka przestrzeni do zamieszkania. Przeprowadzone zostały szczegółowe badania statystyczne oraz matematyczne mające na celu wyliczenie optymalnych proporcji miejsca zamieszkania. Analiza odbyła się na podstawie: literatury naukowej, własnych obliczeń oraz ogólnie przyjętych prawidłowości. Wyliczenia obejmowały optymalne zapotrzebowanie energetyczne przestrzeni oraz człowieka. Analizie zostały poddane: zasoby wodne, zapotrzebowanie na: żywność, energię elektryczną, ogrzewanie oraz odpady komunalne. Wyliczenia zostały przeprowadzone w celu stworzenia najbardziej optymalnego modelu. W oparciu o obserwacje terenowe oraz artykuły naukowe zawierające dane statystyczne stworzony został projekt naturalnej przestrzeni. Wizualizacja projektu powstała z wykorzystaniem licencjonowanych programów producenta autodesk. Obraz wyrenderowano z pomocą silnika renderującego Corona Renderer. Efektem jest stworzenie projektu naturalnego miejsca zamieszkania.

Projekt 1. Rzut 45 % całego obszaru.

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych.

Ogólne założenia zagospodarowania przestrzennego obszaru

Autor jako modelową działkę przyjął 1 hektar ziemi. Działka ma kształt kwadratu o bokach 100 x 100 m. Działka jest podzielona na sektory odznaczające się dominacją konkretnych typów siedliskowych. Około 35 % terenów stanowią powierzchnie leśne oraz zadrzewione. 20 % przestrzeni pokrywają drzewa zwykłe. 15 % przestrzeni pokrywają drzewa owocowe. Obiekty antropogeniczne wraz z infrastrukturą stanowią maksymalnie 10 % powierzchni obszaru. Ogródek warzywny zajmują powierzchnię 20 % obszaru. Obiekty hydrologiczne zajmują powierzchnię 10 %. Łąka ma zajmować powierzchnię 15 %. Pole ma zajmuje natomiast powierzchnię 10 %.

Projekt 2. Ogólny szkic sytuacji terenowej.

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych.

Część antropogeniczna

Obszary antropogeniczne stanowią maksymalnie 10 % powierzchni działki. Na obszarze siedliska usytyowane są następujące budynki:

1. Dom 35-70 m2

2. Szklarnia w kształcie koła 6 m x 6 m

3. Garaż 3,5 m x 5,5 m

4. Ziemianka 6 m x 6 m

5. Suszarnia 1 m x 1 m

6. Szopa narzędziowa 250 cm x 250 cm

7. Budynek gospodarczy 35-70 m2

8. Tężnia solankowa 2 m x 2 m

9. Wanna wewnętrzna 1,8 m z 1,8 m

10. Sauna 4 m x 2 m

11. Domek do apiterapii 2,3 m x 2,1 m

Podczas budowy zabudowań bardzo ważny jest dobór odpowiednich materiałów budowlanych. Autor pracy zaplanował wykonanie 11 obiektów antropogenicznych wraz z infrastruktura towarzyszącą. Każdy z obiektów wybudowany zostanie przy zastosowaniu odpowiednich surowców budowlanych.

Projekt 3. Część antropogeniczna

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych

Część hydrologiczna

Część hydrologiczna stanowi około 10 % powierzchni obszaru. Pod względem powierzchniowym hydrosfera nie posiada dużego udziału w ogólnej powierzchni terenu. Mimo to stanowi jeden z najważniejszych komponentów obszaru od którego będzie zależała optymalna egzystencja pozostałych części siedliska. Do prawidłowego rozwoju roślin niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej ilości zasobów wodnych. Polska zmaga się z deficytem wodnym oraz wysoką nieregularnością opadów. Niezbędne okazuje się stosowanie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych umożliwiających prawidłowy wzrost roślin. W celu zapewnienia odpowiedniej irygacji oraz melioracji konieczne jest gromadzenie zapasów wodnych co zapewnia obecność dużego zbiornika wodnego. Do celów pitnych konieczna jest odpowiednia jakość wody, którą zapewniają odpowiednie systemy filtrujące wraz z infrastrukturą. Istotna jest również odpowiednia melioracja obszaru, za którą odpowiedzialne są odpowiednie systemy wodne. W przypadku wystąpienia deficytu wodnego ważne jest gromadzenie jej zapasów do czego przyczynią się powierzchniowe i podziemne zbiorniki retencyjne.

Projekt 4. Część hydrologiczna

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych

Część leśna

Kompleksy leśne stanowią bardzo istotną część z punktu widzenia ekosystemu. Drzewa produkują tlen oraz redukują dwutlenek węgla. Ponadto odpowiadają za regulację stosunków wodnych. Wysokie drzewa odpowiadają za tworzenie naturalnego cienia niezbędnego dla roślin znajdujących się w niższych piętrach. Bioróżnorodny drzewostan ogranicza zjawiska ekstremalne takie jak: susze, powodzie oraz gwałtowne wiatry. Część leśna stanowi 35 % powierzchni obszaru. W skład powierzchni leśnej wchodzi około 100 gatunków/odmian roślin. Dla każdego drzewa przewidziane zostało 10-100 m2 obszaru swobodnego wzrostu. Powierzchnia ta umożliwi: optymalne wykorzystanie przestrzeni, rozłożystość koron oraz bogactwo wszystkich pięter leśnych.

Część leśna zostanie podzielona na 2 części:

– 15 % powierzchni siedliska zostanie przeznaczona na drzewa owocowe

– 20 % powierzchni siedliska zostanie przeznaczona na drzewa nie owocowe

Projekt 5. Część leśna

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych

Część ogrodowa

Część ogrodowa stanowić najważniejszą część zapewniającą niezależność żywnościowa. Zajmuje przestrzeń 2000 m2. Składa się z trzech oddzielnych ogrodów o kolistym kształcie: północno-zachodniego, północno-wschodniego oraz południowego. W skład ogrodu warzywnego wchodzi ponad 100 gatunków roślinnych jadalnych. Do roślin tych możemy zaliczyć między innymi: brokuł, brukiew, jarmuż, kalafior, kalarepę, kapustę chińską, kapustę głowiastą białą, kapustę głowiastą czerwoną, kapustę pekińska, kapustę włoską, cebulę zwyczajna, czosnek pospolity, czosnek askaloński, czosnek dęty, por, szczypiorek, burak liściowy, burak ćwikłowy, cykorię sałatową, cykorię endywie, pietruszkę naciową, portulaka pospolitego, roszpunkę warzywną, pieprzycę siewną, rukiew wodną, sałatę siewną, seler naciowy szpinak warzywny, trętwian czterorożny, rokiettę siewną, mniszek pospolity, wilec ziemniaczany, burak ćwikłowy, maniok jadalny, marantę trzcinową, marchew zwyczajną, pasterniak zwyczajny, pietruszkę korzeniową, kozibród porolistny, seler korzeniowy, słonecznik bulwiasty, wężymord czarny korzeń, oberżynę, paprykę roczną, pomidor zwyczajny, pomidor koktajlowy, ziemniak, miechunkę peruwiańską, miechunkę pomidorowa, dynię zwyczajną,(dynię makaronową, kabaczek, patison), dynię olbrzymią, ogórek siewny, arbuz zwyczajny, rzepę, rzodkiew zwyczajna, rzodkiewkę, rzodkiew japońską, bób, ciecierzycę pospolitą, soczewicę jadalną, soję warzywną, chrzan pospolity, rabarbar ogrodowy, szczaw zwyczajny, szparag lekarski, czaber ogrodowy, kminek zwyczajny, koper ogrodowy, lebiodkę majeranek, kapary ciernistę, karczoch zwyczajny, karczoch hiszpański, oliwkę europejska, pochrzyn chiński, rukiew wodną, fasolę: zwykłą, mung, kidney, czerwona,biała, fasolę wielokwiatową, groch zwyczajny: żółty, zielony, winorośl, chmiel, jeżynę, pomidor, ogórek, minikiwi, cytryniec chiński, akebia, aronię, porzeczkę czarną, porzeczkę czerwona, rokitnik, agrest pospolity, malinę moroszkę, malinę kamionkę, maline teszkla, malinę właściwa oraz malinojerzynę.

Projekt 6. Część ogrodowa

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych.

Część polowa

Cześć polowa stanowi około 10 % powierzchni siedliska. Podzielona została na 3 części z dominacją roślin: zbożowych, olejowych oraz włóknistych. Rośliny zbożowe zajmują powierzchnię 500 m2 w skład tych roślin wchodzi: pszenica, pszenżyto, jęczmień, owies oraz żyto. Posłużą jako surowiec niezbędny do wytworzenia istotnych elementów konstrukcyjnych obiektów antropogenicznych oraz surowiec niezbędny podczas produkcji żywności: ściółkowanie, zabezpieczenie od mrozu, oraz innych nieprzewidzianych czynników. Druga część składa się z roślin olejowych: słonecznika oraz rzepaku. Rośliny olejowe zajmują powierzchnię 200 m2. Rośliny można wykorzystać do produkcji olejów które zapewnią wyższe potrzeby żywieniowe człowieka. Ponadto mogą znaleźć zastosowania na użytek opałowy. Ostatnią część obszaru polnego pokrywają rośliny włókniste: konopia, len, bawełna. Pokrywają one 300 m2. Wykorzystywane są głównie jako surowiec włókienniczy. Przestrzeń charakteryzuje się samowystarczalnością i ekologicznością. Oprócz niezależności żywieniowej przestrzeń porastają gatunki roślin: niezbędne w profilaktyce prozdrowotnej, stosowane jako środki konstrukcyjne, przemyśle tekstylnym oraz służące jako wyposażenie domu. Na obszarze znajdują się liczne rośliny pomocnicze: wpływające na różnorodność, redukujące ryzyko chorób oraz tak zwane bezpieczeństwo wzrostowe. Do gatunków zaliczymy między innymi: chabra polnego, mak polny oraz wykę.

Projekt 7. Część polowa

Źródło: Wizualizacja wykonana przez A. Janczak według koncepcji autorskiej R. Stachyra sporządzonej na postawie wyników badań terenowych.

Część łąkowa

Cześć łąkowa stanowi 15 % powierzchni działki. Zasadzone zostały na niej rośliny zielne, które będą stanowiły źródła naturalnych leków dla człowieka. Na łące znajdzie się roślinność: zielna, jednoroczna, dwuletnie oraz wieloletnia. Ponadto istotne będzie czy gatunek będzie pochodził z rozsad, czy też będzie zimował. Część łąkowa dzieli się na kilka części. Pierwszą z nich jest część składająca się z roślin jednorocznych. Do drugiej części zaliczyć możemy byliny zimujące oraz rośliny pochodzące z rozsad. Do trzeciej rośliny dwuletnie oraz wieloletnie. Obszar ponadto skałada się z spirali ziołowych oraz ścieżki zdrowia. Do roślinności zielnej znajdującej się na obszarze zamieszkania zaliczyć możemy: brodawnik jesienny, chaber bławatek, chaber driakiewnik, chaber górski, chaber łąkowy, chaber nadreński, czarcikes łąkowy, czyściec prosty, dąbrówkę rozłogową, dyptam jesionolistny, dziurawiec zwyczajny, facelią błękitną, farbownik lekarski, gajowiec żółty ,głowienkę pospolitą, gorczycę białą, gorczycę czarną, gorczycę sarepską, grykę zwyczajną, hyzop lekarski, jasnotę białą, jasnotę purpurową, kocimiętkę właściwą, komonicę, koniczynę białą, koniczynę białoróżową, koniczynę krwistoczerwoną, krwawnicę pospolitą, lebiodkę pospolitą, lepiężnik różowy, lnicę pospolitą, macierzankę piaskową, macierzankę zwyczajną, melisę lekarską, miętę długolistną, mikołajek płaskolistny, miodownik melisowaty, miodunka, mniszek lekarski, nawłoć kanadyjską, nawłoć pospolitą, nawłoć późną, nostrzyk biały, nostrzyk żółty, ogórecznik lekarski, orlik, ostrożeń błotny, ożotę zwyczajną, pierwiosnek, popłoch pospolity, pszczelnik wąskolistny, pszczelnik mołdawski, przegorzan kulisty, przetacznik pagórkowaty, rdest wężownik, rezedę żółtą, rezedę żółtawa, rutę zwyczajną, seradelę pastewną, serdecznik syberyjski, siedmiopalecznik błotny, sparcetę siewna, szafran, szałwię lekarską, szałwie łąkowa, szałwie okręgowa, szczeć pospolitą, ślaz zaniedbany, trędownik bulwiasty, wielosił błękitny, wierzbówkę kiprzycę, wykę ptasią, żmijowiec zwyczajny, żywokost lekarski.

Projekt 8. Część łąkowa